Het allerbeste! Meer sporten, nog meer sporten. Hard werken, nog harder werken en méér werken. Vroeg opstaan, nog vroeger opstaan. Gezond, gezonder, ubergezond eten. De mooiste reizen maken en de tofste feesten geven. Elke dag yoga. Tegenwoordig moet alles altijd maar beter lijkt het. Het kán ook altijd beter. Maar is het altijd nodig? Kunnen we niet gewoon wat vaker tevreden zijn en loslaten. Leven. Genieten.
Waarom willen we tegenwoordig alsmaar beter en alsmaar meer? Voor onszelf? Worden we daar echt gelukkiger van? Of is het een soort van normaal geworden? Standaard. De maatstaven van tegenwoordig zijn lang niet meer zoals ze geweest zijn. We moeten fitter zijn dan ooit, harder werken dan ieder ander en de beste zijn in wat we doen.
Hooo, stop!!!
Tijd om even stil te staan, stoppen met rennen en alsmaar doorgaan. Even een pas op de plaats en een spiegel voor je kop. Kijk maar even goed.
We zijn zo gefocust op alles wat moet, wat we zouden kunnen bereiken als we alles op alles zetten, dat we soms vergeten waar het allemaal om gaat. En nee, daarmee bedoelen we niet het aantal cijfers op je bankrekening of het aantal volgers dat je hebt op Instagram. Daarmee bedoelen we dat gevoel van tevredenheid.
Genieten van af en toe alleen zijn, van niks doen, van niet alles hebben. Gelukkig zijn. Met jezelf, hoe je bent zoals je bent. Zonder jezelf constant te bewijzen, of alleen al die druk te voelen.
Gelukkig zijn is niet alleen voor de slimste van de klas, het mooiste meisje uit de stad, of de rijkste ter wereld.
Gelukkig zijn is voor iedereen. Gisteren, vandaag en morgen.
Tevreden zijn met hoe het is
De prestatiemaatschappij waarin we leven zorgt voor een manier van denken en doen waarbij het altijd beter kan. En begrijp me niet verkeerd, dromen en doelen stellen is niet verkeerd. Ik zal de eerste zijn die langs de zijlijn staat te juichen bij het behalen van al je mooie doelen, maar middelmatig en normaal lijkt niet meer goed genoeg te zijn.
En eerlijk is eerlijk, niet iedereen kan de beste zijn op de 100 meter sprint toch? En allemaal de Nobelprijs winnen zit er helaas ook niet in. Dus waarom niet gewoon even tevreden zijn met hoe we zijn, want normaal zijn is meer dan prima.
Jezelf vergelijken met anderen is menselijk. Ook heel normaal. Er is tenslotte altijd iemand die jou weer inhaalt in the end.
Maar met de komst van Instagram en Facebook is de kring van personen waarmee we onszelf kunnen vergelijken alleen maar groter geworden. Met profielen met perfecte selfies, miljoenen volgers en duizenden likes vinden we onszelf al snel niet goed genoeg. Onmogelijk is het geworden, om de beste te zijn.
Goed, beter, het allerbeste, maar alles op zijn tijd…
We willen meer en we willen alles. We willen goed, beter, het allerbeste. En het liefste nu meteen. Maar om iets te bereiken, moet er aandacht en liefde in gestoken worden. En aandacht geven aan alles is onmogelijk, échte oprechte aandacht dan.
Volle focus op je start-up? Dan moet de sportschool waarschijnlijk even wachten. En dat is prima, als jij je er goed bij voelt. Want dat is uiteindelijk wat telt.
Waar word jij echt gelukkig van? Waar haal jij je energie vandaan? Zonder prestatiedruk, zonder stress en zonder ontevredenheid of zoeken naar perfectie?
Kijk je nog even in de spiegel? En lach. Je bent perfect, precies zoals je bent.
0 reacties
Heerlijke blog weer, en precies zoals je zegt. Tegenwoordig moet alles beter tot het “het beste” is. Jammer eigenlijk, maar besef me het nu pas door je blog. Denk (en hoop) dat meer mensen beseffen dat het ook goed is als het niet perfect is, en dat niet alles het allerbeste moet zijn.
?
Wat een ongelooflijk heerlijk stuk en zo waar… leven in een social media wereld zoals je zelf doet en altijd maar laten zien hoe goed het gaat, hoe fit je je voelt, of hoe mooi of slank je bent is niet waar het om draait… is alleen een stimulans voor anderen om ook zo te worden… wat vaak onhaalbaar is!???…. maar laten zien dat je ook geniet van het leven, lekker uitslaapt, een keer die vette hap eet en vooral dat je laat zien hoe innerlijke rust gevonden wordt en happy bent met lieve vrienden om je heen… zo is het leven en daar moeten we van leren genieten…