Het zal de leeftijd wel zijn dat je ineens zoekende bent. Iedereen die nu 27 is, is zo anders. De één maakt een wereldreis, de ander heeft al twee kinderen. Dan heb je er eentje die nog aan het studeren is of nog bij het bijbaantje in dienst is. Het is zo bizar dat we op een leeftijd zijn waarop iedereen anders is.
Tot je 18e ben je allemaal wel zo’n beetje hetzelfde. Je gaat naar school, je bent bezig met je vrienden, je kiest een studie of neemt een tussenjaartje. Totdat je zo’n jaar of 18 bent is iedereen gelijk en realiseer je je niet hoe verschillend de toekomst gaat zijn voor jou en je (oude) schoolvriendinnen.
Ieder zijn weg
Ik ben meteen gaan studeren nadat ik mijn havodiploma had, haalde mijn Communicatie & Media propedeuse in Groningen en werd vervolgens toegelaten bij mijn droomstudie Kunstmanagement aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Ik verhuisde naar Utrecht en maakte daar een nieuwe start.
Mijn vriendinnen uit Groningen bleven in Groningen, gingen reizen, verhuisden naar Amsterdam of gingen werken. Ik vond het lastig te merken dat iedereen zijn eigen weg ging. Soort van loslaten van het vertrouwde nest en je eigen carrière maken. Daar had ik ook heel veel zin in, dus ik probeerde het wat los te laten en mijn eigen nieuwe weg te gaan.
In Utrecht woonde ik meteen samen. Het was lastig een woning te vinden en samen met mijn (toen) vriendin kregen we een leuke studio die we goed konden betalen. Zij bracht mij de eerste dag naar mijn opleiding. Ik vond het doodeng en ik moest meteen twee dagen op kamp. Met mensen die ik niet kende, sommigen leken al in de 30 en OMG… hoe maak ik nieuwe vrienden? Kan dat eigenlijk nog als je in de 20 bent? Mijn vriendin duwde me het schoolgebouw binnen en daar begon mijn nieuwe begin…
Werk werk werk
Inmiddels ben ik al een aantal jaren afgestudeerd, maar vaak moet ik terugdenken aan dat moment. Het voelde als een nieuw tijdperk. Ik kreeg gelukkig al snel hele leuke vrienden en ook al had ik maar een klasje van 10 personen, we hadden de grootste lol.
Mijn studie deed ik fluitend en voor mijn afstudeeropdracht kreeg ik een 9. Ik kon mijn geluk niet op, zeker ook omdat ik in mijn laatste jaar al een contract had gekregen bij Endemol Nederland. Ik liep stage bij de televisie en na maanden (en extra maanden) werken mocht ik blijven.
Met school kon ik regelen dat ik én kon afstuderen én kon gaan werken. Mijn leven bestond alleen maar uit deze twee, maar ik wilde alles op alles zetten om beide goed aan te pakken.
Het was een soort van stabiliteit. Na het afstuderen moest ik weer afscheid nemen van het vertrouwde nest. Ik vond het minder moeilijk dan bij de Havo, want ik was klaar om carrière te maken. Misschien was het ook makkelijker omdat ik alweer een nieuw nest had opgebouwd bij Endemol. Ik ging meteen aan het werk en vloog na mijn diploma naar NYC voor de opnames van Holland’s Next Top Model. Niet meer als stagiaire, maar gewoon als producer. Het was zo fijn om erkend te worden.
En dan ben je ineens 27…
Nu, jaren verder, ben ik ineens 27. En voelt het alsof ik even geen vertrouwd nest meer heb. Geen school, geen vaste baan maar ik (me myself and I) ben mijn eigen baas. Ikzelf ben de ondernemer, de werkgever en de werknemer. Dat is heerlijk maar ook zo eng. Geen lunch meer met collega’s die zeuren over mijn bakjes met eten. Ik heb geen 4-uur pauze want dan is, normaal gesproken, het koffietijdmomentje met mijn collega’s.
Ik ben mezelf voor eeuwig dankbaar dat ik zo teringhard heb gewerkt en in april 2016 de stap durfde te nemen om voor mezelf te gaan werken. De diepste sprong die ik ooit heb gemaakt. Voor het eerst écht alleen op eigen benen staan. Geen vriend of vriendin, alleen me myself and I en het voelde alsof ik de hele wereld aankon.
Toch zijn er soms momenten dat je het allemaal even niet meer weet. Mijn moeder zegt dat je tussen je 20e en je 30e het meest verandert en dat geloof ik zeker. Wat ik allemaal heb meegemaakt, daar kun je een boek over schrijven. Maar nu? Wat is de volgende stap? Moet er een volgende stap komen of is het nu wel prima wat ik dag in dag uit doe? Geen idee wat ik wil, hoe, wanneer, waarom…
0 reacties
Mooi geschreven, en ook leuk om te lezen dingen zo herkenbaar.
Dankjewel Bianca!
Aah heel herkenbaar Lienke! Grappig, had 2 jaar terug iets soort gelijks geschreven op mijn blog. (Ik gaf toen nog een andere invulling aan mijn blog, dan nu alleen maar schrijven over reizen.) Tot je 25e ong. is alles voor je uitgestippeld; Middelbare school, Studeren, je eerste baantje en dan… Daarnaast praten velen over ambities en doorgroeien etc. En idd, wat als je dat nu even niet weet? Geef het lekker de tijd :) Geniet en je krijgt vanzelf wel een nieuwe ingeving :). Ik had 2 jaar terug dezelfde vraagtekens en ben nu op wereldreis. Had ik toen nooit gedacht ;)!
Hi Robin,
Ja precies wat je zegt! Wat fijn dat anderen er ook in herkennen!!
Liefs
Heb al gereageerd op je insta account via prove bericht maar geen antwoord. Hooikoorts prik nemen 1 injectie 3 maanden ervan af. Waarom zal je 12 prikken gaan halen kost toch klauwe vol met geld bij de huisarts
Hi Wendy
Ik krijg zoveel berichtjes dat ik ze soms niet zie. Top dat je via deze manier even opzoekt!
Ik neem een homeopatische injectie. Is een natuurlijk goedje.. Wellicht is het een andere?
Mooi en herkenbaar stuk. Het is zo mooi dat het leven zelf bepaald wat er gast gebeurd. Je intuïtie leidt de weg. Gewoon lekker door gaan met wat goed voelt. En waar iets niet goed voelt, gewoon wat anders doen. Ik ervaar dat je heel je leven van zulke momenten blijft houden, niks ligt voor altijd vast, alles is veranderlijk. Dat maakt het leven ook zo boeiend.