Mijn eerste surf-ervaring… Voor het eerst stond ik op een surfplank. Voor het eerst was ik niet bang in de grote zee. En voor het eerst ontdekte ik het surf-wereldje. Mijn eerste keer surfen dus. Hier wil ik zeker even wat over kwijt.

Door Surflife Atlantic Riders werden Marit, Suzanne en ik uitgenodigd voor een persreis. Bij een persreis denk ik meteen aan het promoten van een bepaald merk. We mochten bij aankomst meteen dit woord skippen. “Het is een vakantie, geen persreis, dames! We willen jullie laten zien en ervaren hoe tof surfen en een surfvakantie is! Alles mag en alles kan.” Zonnebril op en gaan met die banaan.

Een aantal Nederlandse vrienden is begonnen met het organiseren van surfvakanties. Simpelweg omdat zij niets liever doen dan zelf surfen.
Inmiddels hebben ze een groot bedrijf in Portugal en Frankrijk, waar jaarlijks honderden mensen op vakantie naartoe gaan. Hoe tof is dat?

Hun belangrijkste boodschap: verstand op zero en genieten van de mooie golven!

Zee, zon, surfen

Op de eerste dag kregen we meteen een privéles voordat we gingen surfen. Mocht je ooit voor het eerst gaan surfen, neem een privéles! Wat is dat ideaal. In korte tijd leer je precies hoe je met je surfplank om moet gaan en wat de beste manieren zijn om uiteindelijk te gaan staan. Zelfs ik kon na de eerste les al meteen op mijn plank staan.

Dat gevoel is haast niet te bevatten, zo fijn! Dat je midden op zee een golf pakt en gewoon staat op een plank… dat is echt vrijheid! Het enige dat ik toen dacht was: ik wil in het water blijven.

In Nederland ben ik helemaal niet zo van de zee. Vind ik het een beetje eng. Zo’n beeld van dat er mensen onder water leven die me meesleuren naar het diepe. Yes, call me weird. Of van die enge onderstromingen die je ineens mee kunnen sleuren. Bleegh.

Ik had dus ook verwacht dat ik het surfen heel eng zou vinden en niet mee wilde doen. Dat ik na één poging al zei: ik kijk vanaf het strand wel naar jullie. Maar nee, ik was meteen verkocht. Na 100 hapjes zout, grote valpartijen en toffe acties was het wel even genoeg… Maar wat een workout!

What a beauty

Dat surfen gaf me rust. De geur van de zee, de golven, maar vooral de vibe die om het surfen heen hangt. Iedereen is zo aardig. Het is een soort familie waar letterlijk iedereen welkom is. Zolang je maar lekker jezelf bent.

Zo gingen we elke avond met iedereen die bij Surflife Atlantic Rider verbleef, ook lekker dineren. Niet verplicht maar wel zo gezellig. Ik heb nog nooit zoveel mensen leren kennen in korte tijd. Zo open, zo vrij en gewoon echt YOLO, ik doe wat ik wil. Hoe geweldig? Niets liever willen dan surfen en gewoon daar je werk van maken en surfvakanties organiseren. Respect voor iedereen die dat doet.

Niet alleen genoot ik van het surfen en de mensen, maar vooral ook van het landschap. Ik had nog nooit het vasteland van Portugal gezien, maar wow, wat is dat land mooi! De vele mooie wegen, de rust, de natuur en de vele stranden.

Wij waren in het zuiden van Portugal waar ik zowel het meest zuidelijke, als het meest westelijke gedeelte van Europa heb gezien. Kan ik toch maar weer mooi afstrepen haha.
Oh en naar Portugal zou je al zeker moeten gaan voor pastel de nata! Mjammie!

Surf go go go or no?

De laatste dag kon ik niet wachten om weer even te surfen. Echter had ik toch best wel veel last van hooikoorts gekregen (WHY ME), dus was ik er met mijn hoofd niet helemaal bij. Na een paar keer goed te zijn gevallen besloot ik om gewoon te genieten van de laatste uurtjes in Portugal.

Ik zou zeeeeeker nog vaker willen gaan surfen, maar ik zou niet 1,2,3 de trein naar Zandvoort pakken om in Nederland te surfen. Gewoon lekker in het buitenland, nog een aantal lesjes nemen en mezelf verbeteren. Me like!

Ben jij al eens wezen surfen?
Oh en bij deze wil ik ook Surflife Atlantic Riders bedanken voor deze toffe pers… euh vakantie!! ;-)

PS Mijn te gekke surfkleding is van Protest: shop them here!