Wat zou je doen als je nog een jaar te leven had? Welke dingen van je bucketlist kies je als eerste en wat staat er überhaupt op je bucketlist?
Wij zijn nog te jong om dood te gaan. Daar geef ik jou (en mij) groot gelijk in. Het staat ver van je bed en het hoort ook ver van je bed te blijven. Toch vind ik dat wij het onderwerp vaker bespreekbaar mogen maken. In deze blog vertel ik je waarom.
Midden in het leven staan
Wellicht ben je net zo oud als ik ben. Een leeftijd waarbij we midden in het leven staan, dromen aan onze voeten hebben liggen om waar te maken. Hele passies die we proberen om te buigen tot werk en onszelf blijven uitdagen om elke keer over grenzen te gaan.
We knallen dag in dag uit, zijn mensen die alles op een rijtje willen hebben. We zijn mensen die alles gefixt willen hebben. Een top lichaam, een top baan, een top sociaal leven en oooh genoeg geld om uit eten te gaan is ook ideaal!
We fixen alles…
Dat ik een typetje ben die alles ook graag op een rijtje wil hebben, is over het algemeen wel bekend. Daar schaam ik me ook niet voor. Ik wil graag alles op orde hebben. En daarom ben ik ook bezig met de toekomst. Dit doe ik bijvoorbeeld door me altijd bezig te houden met financiën. Geld vind ik belangrijk. Genoeg voor nu, genoeg voor later. Maar ook zekerheid om leuke dingen te blijven doen. Ik wil NU gelukkig zijn, maar ik wil ook mezelf de garantie kunnen geven dat ik in de toekomst ook gelukkig blijf. Je kent het wel, die to-do lijstjes die je mag afvinken, dat gevoel. Dat gevoel wil ik nu, morgen en alle morgens hebben.
…maar wat we vergeten te doen
Toch is er iets wat wij als jongvolwassen vaak vergeten te doen. Vergeten, niet over nadenken, niet mee bezig zijn. Omdat het (dus) ver van ons bed staat. De dood. Jouw dood. Je leven dat er niet meer is. Denk jij wel eens na over je eigen afscheid? Ik weet bijvoorbeeld al welk nummer ik op mijn begrafenis zou willen laten spelen. Oh en het liefste word ik inderdaad begraven, en niet gecremeerd. Je eigen afscheid is wellicht nog iets wat super ver weg van je bed staat, maar wat ik wel even onder je aandacht wil brengen.
Nu gefixt, altijd gefixt
Als je dat typetje bent dat ook aan het knallen is in het leven, graag gezien wordt als een succesvol en gelukkig persoon, die persoon die het écht voor elkaar had.. waarom fix je dan niet dat het ook allemaal gefixt is na je dood? Jijzelf bent niet meer in levende lijve op deze wereld, maar je nabestaanden die ervoor zorgden dat jij altijd gelukkig was, wel. Niet heel fijn om die achter te laten met je to-do lijstje, right?
Deze blog doe ik in samenwerking met Monuta. Zij vroegen mij of ik überhaupt wel eens nadacht over mijn financiën na mijn dood. “Nee dat had ik nog nooit gedaan”. Althans, niet na “wat als..”. Best heftig eigenlijk. Voorbereiden op je afscheid kun je het beste doen door eens te kijken naar wat je achterlaat bij je geliefden. Just sayin’
To-do list oproep
Ik vraag jou om je TO-DO LIST met mij te delen. Een TO-DO LIST met alles wat je nog wilt fixen, wat je nu kunt doen, maar wat je ook “erna” kunt doen. Ik wil al onze TO-DO LISTS verzamelen in blog deel 2. Ik vind het belangrijk dat we elkaar inspireren met onze dromen en hier vaker over nadenken.
Deze blog is gemaakt in samenwerking met Monuta in het kader van de campagne ‘Een bijzonder afscheid. Je kunt je er misschien weinig bij voorstellen, maar je kunt je er wel op voorbereiden.’ Jezelf voorbereiden kan zowel emotioneel, door bijvoorbeeld het vastleggen van uitvaartwensen, als financieel, met bijvoorbeeld een uitvaartverzekering
0 reacties
De NY marathon!!
Gave blog! Mijn bucketlist:
– een boek schrijven en uitgeven
– naar Miami gaan
– kunnen leven van mijn eigen onderneming
– duiken
Lieve Lienke,
Wat mooi dat jij je bekendheid inzet om mensen aan het denken te zetten. Ik werk voor Stichting Dreams4You, een stichting die een laatste wens verwezenlijkt voor mensen met een laatste levensverwachting van maximaal 12 maanden en wij komen dagelijks in aanmerking met mensen die een bucketlist of 1 laatste ultieme droom hebben. Ons motto is droom groots en wij sluiten ons helemaal aan bij je verhaal, het kan een ieder overkomen.
Liefs,
Fay-Lynn
Je hebt helemaal gelijk. Ik zou, als ik nog een jaar ongeveer te leven had, minder onzeker willen zijn in het dagelijks leven. Meer doorzettingsvermogen en niet opgeven als dingen niet lukken. Ik zou minder last willen hebben van mijn dwangstoornis en meer kunnen genieten van dingen, ookal zijn ze soms niet perfect. En nu k je blog gelezen heb ga ik echt weer mijn best doen om me beter te voelen, want ookal ben ik wss binnen een jaar niet dood, het is idd goed om erover na te denken!?